Zo’n twee jaar geleden kregen we -wat in de hedendaagse digitale wereld al lang niet meer “vanzelfsprekend” is- een beter verzorgd én gepresenteerd album op onze werktafel, dat vlakbij Leuven, in Kerkom-Boutersem in Studio Fandango van / door Dirk Lekenne opgenomen was. ‘Citizin of the World’ (2019) was het album debuut van David Ronaldo, dat hij met zijn band Dice en vijf gasten opnam. ‘Citizin of the World’ is het best te omschrijven als “een méér dan geslaagde mix van gitaar georiënteerde bluesy rootsrock en dromerige Americana, waarbij de herkenbare hese stem van David hét handelsmerk van de band is…”.

Begin jaren ’90 was David Ronaldo -David vormt samen met zijn broers Danny en Johnny de zesde generatie van het theatergezelschap Circus Ronaldo dat, met zijn circusachtige theatershows op festivals, over heel de wereld tourt- vaak te vinden in de Mechelse en Leuvense muziekscene en maakte hij kennis met gitarist Charly Verbinnen. Ze maakten toen met wisselende ritmesecties de rock & blues podia van de Lage Landen onveilig. In 2017 sloten Marco Epis (drums, percussie) en Tim Van Passel (bas) zich aan bij de band. Geïnspireerd door grote helden, waaronder Steve Earl, Neil Young, Bruce Springsteen en Johnny Cash, begon David eigen songs te schrijven.

David Ronaldo slaagde er in het voorbije moeilijke jaar in, om in Studio Fandango met Dice en met gitarist/producer Dirk Lekenne, een nieuw album op te nemen. Het album kreeg de titel ‘Shoot Them with Words’ en was op de eerste plaats een ode aan zijn vader Johnny Ronaldo (aka Jan Van den Broeck, 1933-2020), die in 1971 in Muizen samen met zijn broer en oom met Circus Ronaldo begon. Lekenne zat bij de opnames niet alleen achter de knoppen, deed de mix en was ook de producer van het album. Daarnaast deed hij zelf ook zowel het slide als lapsteel gitaarwerk.

Om het nieuwe album te promoten, stonden David Ronaldo -die we voor het optreden interviewden- en de ondertussen vierkoppige Dice vanavond op de affiche van het Muze Café aan het Marktplein in Heusden-Zolder. Het was één van de al geplande “Sunday Evening Blues” optredens, die er dit jaar georganiseerd zijn i.s.m. be-MINE blues. Op 29/08 staan Big Joe & Phantom 309 én op 19/09 het Stef Paglia Trio nog de agenda (en er volgen er nog méér!), waarvoor je een plaatsje kan reserveren via de site van be-MINE.

De sfeer op ‘Shoot Them with Words’, dat ook opgenomen werd met gast muzikanten, album varieert van donker, onheilspellend bluesy tot funky en speels, waarbij de gitaren nog steeds centraal staan maar deze keer ook heel veel aandacht is voor de meerstemmige samenzang. Van de elf nummers zijn er negen van eigen hand. Benieuwd of we e.e.a. in het Muze Café ook herkennen?

Rond kwart na acht werd de band kort ingeleid en zetten beide gitaristen met de opener van het nieuwe album de avond in. Met wat lapsteel opende Lekenne “Free” meteen heel sfeervol. Ook op het folky “Gunslinger”, dat David aan zijn vader opdroeg en later op “Midnight Sun” (twee van de drie nummers waaraan Lesley Verbeeck meeschreef), zorgde de meerstemmige samenzang naast de akoestische gitaar en Ronaldo’s beklijvende meesterlijke zang, in de eerste set opnieuw mee voor dat “extra” en de sfeer. Het relaxte en country getinte “Ballad of John and Mary” deed me even aan John Fogerty denken en “God Doesn’t Care” dat op een exotische vibe dreef, klonk als een meesterlijke roep om hulp. Een van de bijzondere covers vanavond was er een van muzikant/songwriter P. Van Sant (aka Peter Vansantvoet), die in 2018 op 58-jarige leeftijd veel te vroeg overleed en de Leuvense scene verdwaasd achterliet. Zijn “The Times They Haven’t Changed”, een fictief telefoontje met Bob Dylan, schiet inhoudelijk ook vandaag zijn doel zeker niet voorbij. Niet alleen nummers uit het nieuwe album, maar met “Stick with You”, “Gipsy Woman” en de titelsong kreeg ‘Citizin of the World’ ook in de eerste set de nodige aandacht. Voor hen die Ronaldo al eens meemaakten weten dat hij -wie niet?- een grote Neil Young fan is. Met zijn “Down by the River” sloot hij de set af en, voor mij de kans om een misverstand rond het nummer -dat het over een moord zou gaan- hier recht te zetten. Met Crazy Horse bracht Young het nummer in 1969 als A-kant op een single (met “The Losing End (When You're On)” op de B-kant) uit. Hij schreef het nummer terwijl hij rond 39,5°C koorts had en op bed lag. Het lied beschrijft een moord van een man op een vrouw. Hij ontmoet haar bij een rivier en zegt haar dat zij hem heeft bedrogen, en pakt daarop zijn revolver… Volgens Young in een interview zou het niet zo zwart/wit zijn en zou het een vredig afscheid geweest zijn van een bepaalde liefdevolle relatie, met een vrouw en zonder schiet- of enige andere gewelddadige acties. Tijd voor een pauze en, een straf mengsel van de Bèrringse Bier Brouwers, de Koolputter.

Set twee werd rond 21u30 ingezet met “Deeper Well”, een cover van een nummer van country en folkzangeres Emmylou Harris en, waarvoor David zijn akoestische voor een elektrische gitaar had gewisseld. Hierna kwamen de resterende nummers van ‘Shoot Them with Words’ aan de beurt. Voor de moonshine kick kon je eerst de “Substance Boogie” doen, “Too Little Blood in Your Alcohol” gaf velen vanvond weer enig perspectief, “Mythomania” was een rechttoe rechtaan rocker en op het fascinerende “Burn Up My Love”, zorgde de samenzang ook hier mee voor een hoogtepunt. Daar tussendoor “Refugee Blues”, “Hey Little Mama” met een knappe solo van de meester zelve en de Jimi Hendrix’ cover “Voodoo Chile”, om ook nu weer het debuutalbum even wat aandacht te geven. Ook in de tweede set enkele covers als Willie Dixon klassieker “Hoochie Coochie Man” en als reguliere afsluiter, Gregg (LeNoir) Allman’s o zo mooie “Whipping Post”. Met de drie “encores” die daarna nog volgden, kon je de tevredenheid van de aanwezigen meten. David verwende ons eerst met “Soulshine” van Warren Haynes, maar vooral bekend in de versie van de Allman Brothers Band, met een tweede Neil Young klassieker “Hey Hey My My” en met “Rainy Day Woman #12 & 35” van Bob Dylan. Bij deze laatste hoort er ook hier een rechtzetting omdat dit nummer vaak geassocieerd wordt met het roken van marihuana, hoewel Dylan volhoudt dat dit niet het geval is, en ooit zei: "Ik heb nooit en zal nooit een “drugslied” schrijven…”. De "officiële" uitleg over hoe dit nummer zijn naam kreeg is: “dat het nummer gaat over twee vrouwen die op een regenachtige dag de opnamestudio binnen kwamen. Dylan schatte hun leeftijden correct op 12 en 35...”. Het is waarschijnlijker dat het nummer gaat over beproevingen van relaties met vrouwen. In een antwoord op een vraag in 2012 van het Rolling Stone Magazine over mensen die dit nummer interpreteren als “high” worden, liet Dylan doorschemeren dat het een bijbelse betekenis zou kunnen hebben: "Dit zijn mensen die niet bekend zijn met het Boek der Handelingen...".

Het “Sunday Evening Blues” concept, de locatie, de keuze van de artiesten en bands… het was een dikke “OK” over de ganse lijn. Dat er in het stille en opnieuw -rekening houdend met de geldende Corona-voorschriften- uitverkochte Muze Café duidelijk “contentement” in de lucht hing, was al vanaf het eerste nummer van het geslaagde optreden van David Ronaldo & Dice al meteen duidelijk!

Eric Schuurmans

foto © Manon Houtackers

meer foto © Manon Houtackers

Gunslinger - Citizin of the World - Gipsy Woman

Midnight Sun - Down By the River (Neil Young)

Line-up: David Ronaldo: zang, e-/a- gitaar / Charly Verbinnen: e- lead gitaar, zang / Dirk Lekenne: (slide) gitaar, zang / Tim Van Passel: e- bas / Marco Epis: drums, percussie
Setlist: Set 1: Free** - Stick with You* - God Doesn’t Care** - Gunslinger** - Citizin of the World* - Gipsy Woman* - The Times They Haven’t Changed** (P. Vansantvoet) – Ballad of John and Mary** - Midnight Sun** - Down by the River** (Neil Young) - set 2 – Deeper Well (Harris Emmylou/ Lanois Daniel Roland/ Olney David Charles) – Refugee Blues* - Substance Boogie** - Too Little Blood** - Hoochie Coochie Man (Willie Dixon > Muddy Waters) – Mythomania** - Hey Little Mama* - Voodoo Chile* (Jimi Hendrix) – Burn Up My Love** – Whipping Post (Gregg L. Allman) – encores – Soulshine (Warren Haynes > Allman Brothers Band) – Hey Hey My My* (Neil Young/ Jeff Blackburn) – Rainy Day Woman #12 & 35 (Bob Dylan) - (*Citizen of the World, 2019 / **‘Shoot Them with Words’, 2021)